На прес-конференцијата пред Владата на Република Македонија одржана денеска во име на 3.500 вработени во спортските обложувалници е упатен апел против предвидените законски промени во игрите на среќа, со што ќе бидат загрозени основните човекови права за работа и остварување нормален приход во дејност и индустрија што вработува вкупно околу 10.000 луѓе.
Во продолжение во целост ви го пренесуваме соопштението по денешната прес-конференција:
Почитувани,
Сериозно сме загрижени за последиците по нашата егзистенција доколку се усвојат новите предлог-измени на Законот за игри на среќа. Донесувањето на ова законско решение ќе значи затворање на сите објекти и оставање преку ноќ без егзистенција 3.500 вработени во обложувалниците, а околу 10.000 вработени во целата индустрија. Покрај тоа, евентуалното донесување на овој закон ќе има последици и по останатите субјекти, мали семејни компании со кои соработуваме, а чија заработувачка исклучиво зависи од нашето работење. Ова е огромна штета која може да им се нанесе на голем број семејства кои ќе останат без своите основни приходи.
Како причина за донесување на новиот предлог-закон се наведува заштита на малолетниците. Сакаме јасно да ставиме до знаење дека ние целосно го почитуваме актуелниот закон кој го регулира ова, а во кој е строго пропишана забрана за пристап и учество на малолетниците во игрите на среќа.
Ако во наш објект влезе лице за кое се сомневаме дека е малолетно, ние како вработени сме должни да побараме документ за идентификација и доколку лицето не поседува таков документ, го замолуваме да го напушти објектот. Ние немаме интерес и не сакаме малолетници во нашите објекти. Работиме чесно и според сите закони.
Во услови на ваква кревка економија и економска нестабилност се прашуваме дали државата е свесна што ќе се случи доколку се затворат сите објекти од индустријата? Приредувачите на игри на среќа се најголемите даночни обврзници и полначи на државната каса преку кои државата секоја година добива милиони евра во буџетот.
Успеавме да ја пребродиме и најтешката година на пандемијата, никој од нас не беше отпуштен, дополнително имавме и вработувања на луѓе кои останале без работа со кризата, тие беа примени во нашите фирми.
Иако нашиот сектор беше меѓу првите што беа затворени, сепак работодавците обезбедија редовни плати и придонеси за сите вработени, не дозволувајќи да останеме на улица.
